Тут сабраныя кароткія нарысы па гісторыі гарадоў, якія ўжывалі сімвалы самакіравання - уласныя гербы. Варта адзначыць, што майдэборскае права не было адзінай формай існавання гарадскога арганізма ў Беларусі. У старажытных дакументах узгадваюцца і іншыя формы, такія, як холмскае, літоўскае і рускае права. Але толькі на пячатках органаў гарадскога самакіравання, утвораных на падставе майдэборскага права, прысутнічае гарадскі герб. На іншых вядомых гарадскіх пячатках фігуруе часцей лінейны надпіс, які падкрэслівае прыналежнасць пячаткі да таго ці іншага горада.
Трэба мець на ўвазе, што наяўнасць і ўжыванне населеным пунктам уласнага герба азначала існаванне асобай карпарацыйнай арганізацыі мяшчан. Прычым яны карысталіся ўніфікаванымі ў асноўных палажэннях правамі незалежна ад таго, якая колькасць насельніцтва жыла ў тым альбо іншым горадзе. Таму з юрыдычнага пункту гледжання не было ніякай розніцы паміж жыхаром найдрабнейшага места (у некалькі дзесяткаў чалавек), маючага майдэборскае права, і буйнога горада (з насельніцтвам, якое налічвала тысячы). Жыхары абодвух выступалі перад іншымі сацыяльнымі групамі феадальнага грамадства, як жыхары места - мяшчане-гараджане.
Большая частка гербаў, змешчаных тут, з'яўляюцца майдэборскімі, а астатнія былі нададзены пасля падзелаў Рэчы Паспалітай, ужо ў Расейскай імперыі. Паколькі гербы старажытнага перыяду больш рэальна адлюстроўваюць галоўныя рысы гарадоў, ім аддавалася перавага; толькі ў тых выпадках, калі гэты герб не быў вядомы або горад не меў такога, тады браўся за аснову герб познегеральдычнага перыяду.
Дарэчы, гэта адбілася і на форме геральдычнага шчыта. Каб было лягчэй арыентавацца, гербы, атрыманыя ў «майдэборскае верам'е», падаюцца на тарках (старажытная назва асобага роду шчытоў, якія ўжываліся ў час рыцарскіх турніраў) рэнесансна-барочнай формы (характэрныя для ХVІ-ХVІІ стст.). Для больш позняга перыяду ўжыта характэрная для таго часу «руская» (або «французская», як яна называецца ў расейскай геральдыцы) форма шчыта (канец ХVІІІ-ХІХ ст.).
Тут змешчаныя звесткі аб местах, якія аб'ядноўваліся агульнай геральдычнай традыцыяй і ўваходзілі ў этнічныя і гістарычныя межы Беларусі. Шэраг з іх знаходзіцца сёння ў суседніх дзяржавах.
 У артыкулах аб тым або іншым горадзе ў некалькіх рысах абазначаны гістарычны лёс горада і адлюстраваны найбольш істотныя, на наш погляд, падзеі ў ім.